مي دوني؟ حكايت دل شما را براي خودم هميشه تكرار مي كنم.

مي دانم. چقدر خوب مي دانم چه حالي داري.

مي دانم چه حالي داري وقتي تمام عقل و منطقت بهم مي ريزد.

ميدانم چه حالي داري وقتي دلت دارد از سينه بيرون مي پرد.

ميدانم چه حالي داري وقتي بزرگترين عشق تو ، عشقهاي بزرگي در زندگي دارد.

ميدانم وقتي لرزش دستانت و اشك چشمانت را مي بيني چگونه اي.

مي دانم وقتي چشم انتظاري چكار ميكني.

به من دروغ نگو. چرا حسهايت را پنهان ميكني. حسهايت قشنگ است. ميدانم عادت داري از راه كه آمدي اول بري سراغ آدي كالر. ميدانم يك شماره آشنا چگونه تغييرت مي دهد.ميدانم هرچند دقيقه يكبار موبايلت را نگاه مي كني نكنه ميس كال داشته باشي. مي دانم چقدر هوس يك اس ام اس كرده اي..يك پيام ساده : به خدا دوستت دارم...ولي خوب..دوستت دارم ها ..آه..چه كوتاهند...

تا حالا شده كسي را با همه بديهايش دوست داشته باشي؟

تا حالا شده به همين اندك سهمي كه داري قانع باشي؟

تا حالا شده آنقدر عاشق باشي كه عاشق همه عشقهاي او باشي؟

تا حالا شده فقط چيزي باشي كه او دوست دارد نه چيزي كه تو مي خواهي؟

تا حالا شده...

عشق يعني چه؟ چگونه تعبير ميكني اين حس آشفته را؟ چگونه خودت را در عشق او فدا ميكني؟ چگونه از خودت مي گذري تا به او برسي؟

اينا مال سال 2000 بود اما حالا پر کاربردترين کلمه اينه:

"" ولش کن ! ""